Nassau zeilt met Plons

Op donderdag 4 september was het dan zover, 8 Nassau collegae hadden zich voor die middag opgegeven als begeleider voor een groep gehandicapten om mee te gaan zeilen op de Kralingse plas. Rond twaalf uur verzamelden wij bij de jachthaven. Het weer was beduidend minder dan toen iedereen zich hiervoor had aangemeld. Vanzelfsprekend was iedereen er; zoiets mag je verwachten van een verzekeraar. Je betaalt premie in goede tijden en je kan op ze rekenen in slechte tijden, zo ook op ons.

Het was bewolkt, maar droog en de wind waaide met vlagen. We besloten twee riffen in het zeil aan te leggen en als fok ons te beperken tot de stormfok. Net toen de vier boten opgetuigd waren kwamen de gasten van het dag centrum ‘de Kapelburg’ aan, 14 volwassen geestelijk gehandicapten, plus hun begeleiders. Persoonlijk vind ik zo’n ontmoeting telkens weer heel even confronterend, je bent immers zulke primaire ongecontroleerde reacties niet gewend. Maar deze uitgelatenheid is tegelijkertijd ook enorm ontwapend en heel eerlijk.

De groep werd over de vier boten verdeeld en we vertrokken meteen de plas op. Met Gerrit en Yvette voer ik met René, Anne, Remco en een dame, volgens mij Marjolein geheten, plus een van de begeleiders aan boord.

Ons grootzeil kon niet gereefd worden, dus wij besloten maar zonder fok te varen.
Door de stevige vlagen kwam er een paar keer buiswater de kuip in, maar onze boot had daar minder last van dan de andere boten (van horen zeggen). Iedereen heeft onder leiding van Gerrit zelf gestuurd. Met de hulp van de begeleidster konden we iedereen steeds beter verstaan en begrijpen en hoorden we wat ze allemaal deden op het dagcentrum.
Anne werkte in de tuin en verzorgde de bloemen (en was voor Feijenoord), Rene werkte net als Remco in de bakkerij (en waren voor Ajax) en Marjolein werkte op de administratie en receptie.

Door Gerben Lems, van Stichting Plons, was een parcours uitgezet, maar iedereen had andere instructies er bij gekregen, waardoor iedereen volgens eigen perceptie geweldig in de race lag. Rond vieren waren alle boten weer terug bij de haven en het volgende hoogte punt brak aan: de thee, waar alle stoere verhalen uitgewisseld werden.
Afgezien van wat buiswater en mede dankzij een tijdige plas pauze hebben we het droog gehouden. Mooi gezicht al die blije mannen en vrouwen. Zij hebben genoten. Zelf vond ik het niet alleen leuk om te zien hoe onze collegae in een andere wereld bezig kunnen zijn, maar vooral wat het effect is als je zo een middag doorbrengt met deze gehandicapten.
Dat kan ik iedereen aanraden!

Dus als je nog niet twijfelt wat er allemaal gedaan kan worden aan vrijwilligerswerk in Rotterdam kijk dan op de site van workmate en zoek of er iets bij zit voor je gading. Het is enorm dankbare tijdsbesteding.